Z miast, które odwiedziłam nad Adriatykiem, specjalne miejsce w moim sercu zajmuje Rovinj (Rovigno) w Chorwacji. Kiedyś jedno z najważniejszych miast Republiki…
Historia Rovinja sięga VII wieku p.n.e., był wówczas osadą plemienia Iliria[2]. W 129 p.n.e. znalazł się pod panowaniem Imperim Rzymskiego. Rzymianie miasto nazywali Arupiunum albo Mons Rubineus, później Ruginium i w końcu Ruvinium. Zbudowano je na wyspie blisko wybrzeża[3]. W 856 był atakowany przez Słowian pod wodzą księcia Domagoja. Dopiero w 1763 miasto połączono z lądem zasypując cieśninę. Po rozpadzie cesarstwa około V wieku w stał się częścią Bizancjum. Od VI do VIII wieku należał do Egzarchatu Rawenny.
W 788 stał się częścią Imperium Frankońskiego, którzy ufortyfikowali miasto. Nie zabezpieczyło to jednak przed ciągłymi oblężeniami i zniszczeniami czynionymi przez Saracenów i piratów w IX i X wieku. Przez kolejne wieki miejscowość należała do władców feudalnych. Od 1209 była rządzona przez patriarchę Akwilei. W latach 1283-1797 weszła w skład Republiki Wenecji. Miasto również w tym czasie otrzymało prawa miejskie (1531). Miasto za czasów Wenecjan zostało dobrze ufortyfikowane posiadając mury miejskie z trzema bramami. Istniejące do dzisiaj mury miejskie, barokowa brama miejska zwana „Łuk Balbi” (1680) i późno-renesansowa wieża zegarowa, pochodzą właśnie z okresu panowania Wenecji[4].
Galeria
